Als je het hebt over een open deur dan is dit er wel een. Het is meer een compleet ‘open huis’, maar toch blijft het steeds opnieuw zo lastig om ‘het zien’ tot een eenvoudige op te roepen vaardigheid te maken. Soms ‘zie’ ik het even niet en soms zie ik alleen maar mooie beelden in m’n hoofd verschijnen. En dan maakt het niet eens zoveel uit of het een prachtig inspirerend natuurgebied is waar ik me in begeef of een voetbalveldje waar ik langs loop als ik de hond aan het uitlaten ben. In dat mooie natuurgebied was ik afgelopen woensdagochtend en dat veldje zie ik dagelijks, maar het idee voor de onderstaande foto ontstond pas vanavond.
Misschien was het ‘zien’ van deze foto wel gekoppeld aan de weersomstandigheden. De zon heeft een prominente plaats en de kleur roept een sfeer op van een zomerse avond. Beiden waren elementen die nadrukkelijk aanwezig waren. De madeliefjes in dit grasveldjes staan er al een paar dagen mooi bij en ik had al wat ideeën voor foto’s met dauwdruppels, maar vanavond zag ik dat de zon precies op een goed plek onderging zodat ik ‘onder’ de kleine bloempjes kon kruipen met toch de zon erachter! Het was eigenlijk maar even zoeken naar de juiste bloem en onscherpe vormen in de voor- en achtergrond en daar een passende compositie van maken. Ondertussen vooral goed uitkijkend voor verdwaalde hondenpoep….
De foto’s hieronder zijn onder totaal andere omstandigheden gemaakt; een fraaie ochtend met wat lichte mist. Maar ook dan is het ‘zien’ van de juiste beelden belangrijk. En dat is zeker niet persé gemakkelijker als je wat vaker in een bepaald gebied terugkomt. Ik heb dan wel eens de neiging dezelfde soort beelden te maken. Op zich geen enkel probleem natuurlijk. Maar ik probeer dan ook andere dingen te zien. Je probeert a.h.w. je verzameling interessante elementen te combineren tot een nieuw soort uitgebalanceerd passend concept alsof het een lego bouwwerkje is wat afwijkt van de oorspronkelijke bouwtekening! De ene keer lukt dat wat beter dan de andere keer, maar dat maakt natuurfotografie voor mij ook zo leuk. Het ‘zien’ is nooit hetzelfde en je weet van tevoren nooit wat het ‘zien’ je deze keer weer op gaat leveren!
